Ortaokullarda Etkili Matematik Öğretimde Öğrencilerde Akıl Ve Zekâ Oyunlarının Etkisi

Altun, M. & Memnu, D.S. (2008). “Matematik Öğretmeni Adaylarının Rutin Olman Matematiksel Problemleri Çözme Becerileri ve Bu Konudaki Düşünceleri.” Eğitimde Kuram ve Uygulama, 4: 213.

Altun, M. (2010). Matematik Öğretimi. (7. Baskı). Bursa, Alfa Aktüel Yayıncılık.

Aydın, A. (2006). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi (7. Baskı). Ankara: Tek Ağa.

Aydın, B. (2003). Bilgi Toplumu Oluşumunda Bireylerin Yetiştirilmesi ve Matematik.

Aydin B. (2003). Bilgi toplumu oluşumunda bireylerin yetiştirilmesi ve matematik öğretimi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (14), 185 – 186.

Balcı, A. (1993). .Etkili Okul; Kuram, Uygulama ve Araştırma. Ankara: Yavuz Dağıtım.

Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory. Prentice-Hall, Englewood Cliffs, NJ.

Başaran, İ. E. (1994). Eğitime Giriş (4. Baskı). Ankara: Kadıoğlu.

Berktin, CT. (1974). Öğrenci Problemleri. Ankara: iş Bankası Kültür Yayınları.

Bulut, H. (1988). İnsan ve Matematik. İzmir: Delta Bilim Yayıncılık.

Burtan, L. (1990). What could teacher education be ike for prospective teachers of early childhood mathematicswith particular referenee to the environmenL "Transforıning children's mathematies education" Steffe, L. Wood, T.(Ed.), Lawrence Erlbaum Associates, Hillsdale, N.J.

Cai, J. (2003). Singaporean Students’ Mathematical Thinking in Problem Solving and Problem Posing: an Exploratory Study. International Journal of Mathematical Education in Science and Technology, 34(5), 719-737.

Çubukçu, Z. (2011). Düşünme becerileri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Demirbaş, Y. ve Yağbasan, R. (2005). Sosyal Öğrenme Teorisine Dayalı Öğretim Etkinliklerinin, Öğrencilerin Bilimsel Tutumlarının Kalıcılığına Olan Etkisinin İncelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 363-382.

Demirel, Ö. (2005). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme, Ankara: Pegem Yayıncılık.

Demirsoy, N. H. (2008). İlköğretim Matematik Öğretmenlerinin Matematik Hakkındakiİnançları, Uygulamaları Ve Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet BaysalÜniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Dempsey, J. V. Haynes, L. L., Lucassen, B. A., Casey, M. S. (2002). Forty Simple Computer Games and What They Could Mean To Educators. Simulation and Gaming, 33(2), 157-168.

Devecioğlu, Y.& Karadağ, Z. (2016). Amaç, beklenti ve öneriler bağlamında zekâ oyunları Dersinin Değerl Endirilmesi. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 41-61.

Ellis, G.& Sinclair, B.( 1989). Learning to Learn English. Cambridge: Cambridge University Press.

Erden, M Ve Akman Y. (2005). Gelişim ve Öğrenme. (14. Baskı). Ankara, Arkadaş.

Erkan, H. (1994). Bilgi Toplumu ve Ekonomik Gelişme. Ankara. Türkiye iş Bankası, Kültür Yayınları, No.326.

Ertürk, S. (1998). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara, Meteksan Yayınları.

Eşme, İ. (2003). Öğretmen yetiştirmede 130 yıllık bir sürecin öyküsü: Yüksek öğretmen okulları. Milli Eğitim Dergisi, 160. Foster, R. (2004).

Fidan, Nurettin (1985), “ Okulda Öğrenme ve Öğretme ”, Alkım Kitapçılık Yayıncılık, Ankara.

Işık, A., Çiltaş, A. ve Bekdemir, M. (2008). Matematik Eğitiminin Gerekliliği Ve Önemi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 177 – 179.

Kaplan, A., Öztürk, M., Doruk, M., &Yilmaz, A. (2013). Examiningthe Computer Self-Efficacy Perceptions of Gifted Students. Online Submission, 2(4), 26-36.

Karagözoğlu, G. (1993). 'Teacher Training for Tvventy First Century", The Policies And Models of Teacher Training in the Council of Europe Countries. pp 1-12, İzmir 9 Eylül University Buca Faculty of Education.

Koçak, İ. (2011). 50 soruda matematik (1. Baskı). İstanbul: 7 Renk (Bilim ve Gelecek Kitaplığı) Yayınları.

Kukul, V. (2013). Eğitsel Dijital Oyunlar Kuram, Tasarım ve Uygulama: Oyunla İlgili Tarihsel Gelişim Ve Yaklaşımlar. (S.20-31). M. A. Ocak (Eds.) içinde. Ankara: Pegem.

MEB. (2013). Zekâ Oyunları Dersi Öğretim Programı (5-8. Sınıflar).

http://ttkb.meb.gov.tr/dosyalar/programlar/ilkogretim/zekâoyunlari.pdf adresinden 15 Eylül 2018 tarihinde alınmıştır.

Milli Eğitim Bakanlığı (2006). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri. Ankara: Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü, Milli Eğitim Basımevi.

Morgan, K. (2011). Thethreenewpathwaysleadingt Alzheimer'sdisease. Neuropathology and applied neurobiology, 37(4), 353-357.

Ostroff, C. and Schmitt, N. (1993). “Configurations of Organizational Effectiveness and Efficiency”, Academy of Management Journal, 36.

Potts, D.( 1981). One 2 to 2 One Learning. In Boud D. (ed.).

Purkey, C.S. (1985). School Reform. “The District Policy Implications of the Effective Schooll”, The Elemantary School Journal, 85, 353.

Sapsağlam, Ö. (2013). Değerlendirme boyutuyla okul öncesi eğitim programları (1952-2013). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (1), 63-73.

Singer, M. S. (2000). Ethical and Fair Work Behaviour: A Normative-Empirical Dialogue Concerning Ethics and Justice. Journal of Business Ethics, 28(3), 187-209.

Skemp, R. E. (1986). The Psychology of Learning Mathematics. UK: Penguin Books.

Şişman, M (1996). Etkili Okul Yönetimi, İlkokullarda bir Araştırma. Eskişehir.

T.C.Milli Eğitim Bakanlığı (MEB.). (2018). İlköğretim matematik dersi 5-8. sınıflar öğretim programı. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.

Tomic, W., Nelissen j. (1998). Representations in mathematics education. Hearken. ERIC Document Reproduction Service No. ED 428950.

Türk Beyin Takımı – TBT (2014). 1. Kademe Başlangıç Düzeyinde Zekâ Oyunları Eğitmen Eğitimi Kitabı. İstanbul Yayınevi.

Yeşilyaprak, B. (2002). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi (12. Baskı). Ankara: Pegem A.

Yılmaz, A. (2001). Eşler arasındaki uyum: Kuramsal yaklaşımlar ve görgül çalışmalar. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 4(4).

Yıldız, A.,& Baltaci, S. (2016). Reflections from the Analytic Geometry Courses Based on ContextualTeachingand Learning throughGeoGebra Software. Online Submission, 6(4), 155-166.