Teachers' Opinions on Vocational Development Seminar Studies
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8042397Keywords:
Professional Development, Teacher Training, SeminarAbstract
In this research, it is aimed to reach conclusions about professional development seminars and to make suggestions about the subject, based on the opinions and experiences of the teachers who have the responsibility of education. It is also important to determine the problematic issues in the professional development seminars offered to teachers by the Ministry of National Education. In this study, case study design, one of the qualitative research methods, was used. In the research, semi-structured interview form prepared by the researcher and expert opinion was used as a data collection tool. While using the descriptive analysis technique in the analysis of the research data, the study group of the research consisted of 16 teachers working in the institutions affiliated to the Ministry of National Education in the province of Kayseri.
The findings of the research in line with the opinions of the teachers are as follows: The participation of teachers in professional development seminars is generally in the form of I attend two or three times a year. Teachers generally do not find the number and variety of professional development seminars sufficient. Teachers stated that the positive aspects of professional development seminars are that they develop knowledge and equipment, provide information exchange, and provide personal development; Regarding the negative aspects, opinions were reached in terms of the inability to enrich the educational content and the inability to put the studies into practice while remaining in theory. In addition, they stated that professional development studies contribute to the development of teachers as well as their institutions.
References
Akpınar, Y. (2003). Öğretmenlerin yeni bilgi teknolojileri kullanımında yükseköğretimin etkisi: İstanbul okulları örneği. The Turkish Online Journal of Education Technology-TOJET, 2(2), 79- 96.
Altun, B. Ve Yengin Sarpkaya, P. (2021). Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi Üzerine Bir Durum Çalışması. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi. 11 (18), 125-168.
Aslan Keleş, H. (2019). Yönetici ve Sınıf Öğretmenlerine Yönelik Düzenlenen Hizmet İçi Eğitimlerin Değerlendirilmesi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Atal, D. ve Sancar, R. (2021). Öğretmenlerin mesleki gelişimlerine odaklanan araştırmalar ne söylüyor? Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23 (1), 166-186.
Aytaç, T. (2000). Hizmet İçi Eğitim Kavramı ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar. Milli Eğitim(Eğitim-Kültür-Sanat) Dergisi, (147), 66-69.
Gümüş, M. (2018). İlkokul Yönetici ve Öğretmenlerinin MEB Hizmetiçi Eğitim Uygulamalarına İlişkin Görüşleri: Keçiören İlçesi Örneği. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Can, H., Akgün, A. ve Kavuncubaşı, Ş. (1995). Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi. Siyasal Yayınevi.
Coiller, W., Green, F., Peirson, J., (2005). "Training and Establishment Survival", Scottish Journal of Political Economy, 52 (5), 710-735.
Dinç, D.(2005). İşletmelerde Hizmetiçi Eğitim Etkinliğinin Ölçümü ve Değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış doktora tezi.
Eroğlu, M. ve Özbek, R. (2020). Etkili Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi. 37, 73-92.
Ertürk, S. (1997). Eğitimde Program Geliştirme. Yelkentepe Yayınları.
Gençtürk, T. (2014). Toplantı Şekilleri. http://sam.baskent.edu.tr/makaleler /toplantisekilleri.pdf adresinden edinilmiştir.
Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitime İlişkin Görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
MEB (1988). Hizmet İçi Eğitim Kuruluş, Geliştirme, Faaliyetler (1960-1987). MEB Yayınları.
Okçabol, R. (1994). Halk Eğitim (Yetişkin Eğitimi). Der Yayınları.
Oktay, A. (1993). Okulöncesinde Kurumsal Eğitim ve Öğretmen Yetiştirme. MEB. Okulöncesi Eğitimi I. Sempozyumu.
Onat Kocabıyık, O. (2016). Olgubilim ve Gömülü Kuram: Bazı Özellikler Açısından Karşılaştırma. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 55-66.
Öztürk, M. ve Sancak, S. (2007). Hizmet İçi Eğitim Uygulamalarının Çalışma Hayatına Etkileri. Journal Of Yasar University, 2(7), 761-794.
Patton, M.Q.(2018). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri (Çeviri M Bütün, SB Demir). Pegem Akademi Yayıncılık.
Pehlivan, İ. (1997). Örgütsel ve Bireysel Gelişme Aracı Olarak Hizmet İçi Eğitim. Amme İdaresi Dergisi,30/4, 105-120.
Pepeler, E., Murat, A. ve Akmençe, E. (2016). İlkokullarda Hizmet İçi Eğitim Seminerlerinin Öğretmenlere Yararlılığı (Elâzığ İli Örneği), Eğitim Ve Öğretim Araştırmaları Dergisi,5(2), 168-176.
Seferoğlu, S. S. (2005). Sınıf Öğretmenlerinin Kendi Mesleki Gelişimleriyle İlgili Görüşleri, Beklentileri Ve Önerileri. Http://Yayim.Meb.Gov.Tr/Yayinlar /149/ Seferoğlu.Htm. adresinden edinilmiştir.
Sergiovanni, T., Carver, F. (1973). The New School Executive; A Theory of Administration, Dodd, Mead and Company.
Sütay, E. İ. (2019). Devlet Okullarında Görev Yapan Eğitim Yöneticilerinin Hizmet İçi Eğitim Etkinliklerine İlişkin Tutumlarının İncelenmesi (İstanbul İli Sultangazi İlçesi Örneği). İstanbul Kültür Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Taymaz, H. (1981). Hizmet içi eğitim: kavramlar, ilkeler, yöntemler. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Tezcan, M. (1992). Eğitim Sosyolojisi. Zirve Ofset.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Uluslararası Sosyoloji ve Ekonomi Dergisi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
The journal is licensed under a 